کد مطلب:172975 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:160

برخوردهای احساسی
علت اصلی این ویژگی را می توان رسوخ نكردن ایمان در قلب های آنان دانست. از افراد و قبایلی كه با دیدن شوكت اسلام به آن پیوستند، انتظاری جز این نمی رود. اساسا برای تشویق و ترغیب مردم كوفه به


جنگ چاره ای جز استفاده از ابزار تحریك كننده ی احساس نبود. كه البته این غلیان احساسات به زودی فروكش، و رهبران جامعه را دچار مشكل می كرد. امام حسین علیه السلام در روز عاشورا خطاب به كوفیان می فرماید:

ای اهل كوفه! ما را با اشتیاق به فریاد رسی خواستید و ما برای فریاد رسی شما آمدیم، پس شمشیری را كه در دستانتان بود، علیه ما تیز كردید و آتشی را كه ما بر ضد دشمنان شما و خودمان افروخته بودیم، برای سوزاندن ما آوردید. [1] .

جلوه ی دیگری از این احساسات را هنگام ورود اسیران به كوفه و سخنرانی خاندان اهل بیت و گریه و زاری كوفیان می توان مشاهده كرد، به گونه ای كه «ام كلثوم» از آنها می پرسد:

شما كه بر ما می گریید، پس چه كسی خاندان ما را كشته است!؟

بعدها مختار ثقفی توانست از احساسات كوفیان به خوبی بهره برداری كند، هر چند هنگام یاری او را تنها گذاشتند تا به دست مصعب بن زبیر كشته شد. [2] .

البته برخی از نویسندگان، ویژگی های دیگری نیز برشمرده اند كه مثل تناقض در رفتار، فریبكاری، تمرد بر والیان، روحیه فرار از مشكلات، اخلاق بد، طمع و تأثیر پذیری از تبلیغات از آن جمله اند. [3] .


[1] موسوعة كلمات الامام الحسين عليه السلام ص 498.

[2] تاريخ طبري، ج 4، ص 558.

[3] مردم شناسي كوفه، نعمت الله صفري فروشاني.